ຫຼີຂົງຈື້ ເປັນຄົນທີ່ມັກອອກບົດຄວາມ, ຄຳພີ, ໄສຍະສາດ ແລະ ບໍ່ດົນມານີ້ໄດ້ອອກບົດຄວມທີ່ໜຶ່ງໂດຍໃຊ້ຊື່ວ່າ (ເປັນຫຍັງຈິ່ງມີມະນຸດ). ນອກຈາກຈະເປັນແນວທາງໃນການເພີ່ມຄວມເຊື່ອໃຫ້ຕົນເອງຕໍ່ລູກສິດແລ້ວ, ກໍ່ຂາດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເປັນການແຕ່ງນິຍາຍເພື່ອສັນລະເສີນຕົນເອງຈົນເກີນຈິງ.
1. ຂີ້ໂມ້ໂອ້ອວດສັນລະເສີນວ່າຕົນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຈັກກະວານ ຕາມທຳມະດາທົ່ວໄປບັນດາຜູ້ນຳສາດສະໜາວິປະລິດທັງຫຼາຍມັກໃຊ້ການປະກາດຄຳຕົວະຍົວະຫຼອກລວງ ແລະ ຊວນເຊື່ອເພື່ອຄອບງຳລູກສິດຂອງຕົນ, ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາເຊີ່ງຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງລູກສິດ ແລະ ຍົກລະດັບຕົນເອງໃຫ້ເປັນຄືກັບເທບພະເຈົ້າ. ໃນບົດຄວາມ (ເປັນຫຍັງຈິ່ງມີມະນຸດ) ຫຼີຂົງຈື້ ແມ່ນປຽບຕົນເອງຢູ່ລະດັບສູງສຸດຂອງຈັກກະວານ ໂດຍບັນດາຂໍ້ຄວາມທີ່ຜິດພ້ຽນຈາກພື້ນຖານທຳມະຊາດ ພ້ອມນັ້ນກໍ່ຍັງມີບັນດາຄຳພີຕ່າງໆທີ່ລາວຂຽນນັ້ນກໍລ້ວນແຕ່ເປັນບົດຮຽນທາງລົບ.
ຄວາມເປັນຈິງ ຫຼີຂົງຈື້ແມ່ນພຽງແຕ່ນຳເອົາວິທີທົ່ວໄປຂອງໂຈນກະຈອກມາສ້າງຕຳນານໃຫ້ໂຕເອງ, ຕົວຢ່າງເຊັ່ນລາວເຄີຍເເຕ່ງເລື່ອງວ່າຕົນເອງຕໍ່ສູ້ກັບພະຍາງູ.
ໃນບົດຄວາມນີ້ລາວອ້າງວ່າລາວໄດ້ໃຊ້ວິຊາອາຄົມເຮັດໃຫ້ຫາງຂອງພະຍາງູກາຍເປັນນ້ຳ, ນອກນັ້ນລາວຍັງໂອ້ອວດວ່າລາວສາມາດນັ່ງຢູ່ບ່ອນເກົ່າແຕ່ເບີ່ງເຫັນປັກກິ່ງ ແລະ ສະຫະລັດອາເມລິກາໄດ້. ໂດຍໃນຕອນນັ້ນລາວຍິ່ງເວົ້າຍິ່ງອວດແຕ່ຄວມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຕົນເອງ, ເວົ້າແບບບໍຈຽມໂຕວ່າໃນໂລກໃບນີ້ມີແຕ່ຂ້ອຍທີ່ບອກຄວາມລັບນີ້ຕໍ່ທຸກຄົນ, ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດແມ່ນ “ຮ້ອຍມື້ບໍ່ມີພັນປີຫາຍາກ”. ເຖິງແມ່ນວ່າຕອນນັ້ນຄວາມກ້າລາວມີຂີດຈຳກັດແຕ່ມີບ່ອນໜຶ່ງທີ່ລາວບອກຈະແຈ້ງຄືລາວນັ້ນວິເສດກວ່າໃຜໃນໂລກນີ້.
ຕໍ່ມາຮູບແບບການຂຽນຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ບໍ່ເໝືອນເດີມແຕ່ລາວກໍ່ຍັງບໍ່ລືມທີ່ຈະປ່ຽນວັນເກີດຕົນເອງໃຫ້ກົງກັບພະພຸດທະເຈົ້າ, ເປົ້າໝາຍແມ່ນເພື່ອໃຫ້ສັງຄົມຄິດວ່າລາວເປັນພະພຸດທະເຈົ້າກັບຊາດມາເກີດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ອາຍທີ່ຈະບອກວ່າຄວາມມຸ່ງມານະຂອງລາວແມ່ນບໍ່ຕ່າງຫຍັງຈາກພະເຈົ້າ ແລະ ໂຕລາວເອງຍັງມີຮ່າງເເຍກຢູ່ໃນແຕ່ລະພິພົບ ສາມາດຫົດຢືດໄດ້ໂດຍສາມາດທຳໂຕເອງໃຫ້ເປັນໂມເລກູນໃນອາວະກາດ ແລະ ເປັນຄົນກຳນົດສະຕາຂອງໂລກໃບນີ້ຂໍພຽງແຕ່ລາວຕ້ອງການ.
ຮອດຕອນນີ້ ຫຼີຂົງຈື້ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າຕົນເອງເປັນຄົນແລ້ວເພາະລາວເບິ່ງວ່າລາວເປັນເທບເທວະດາໄປແລ້ວ. ແຕ່ບັນດາຄຳໂອ້ອວດເຫຼົ່ານັ້ນຍັງທຽບບໍ່ໄດ້ເລີຍກັບການທີ່ລາວຍົກຍໍໂຕເອງໃນບົດຄວາມ (ເປັນຫຍັງຈິ່ງມີມະນຸດ).
ໃນບົດກະວີໃໝ່ຂອງລາວແມ່ນໄດທຽບໂຕເອງເປັນຜູ້ໃຫ້ກຳເນີດຈັກກະ ວານ ຜູ້ນຳສາດສະໜາອື່ນໆຖ້າໄດ້ອ່ານບົດຄວມຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ແລ້ວກໍ່ຄົງ ໝົດທີ່ຢືນໃນປັດຕະພີນີ້ແລ້ວ, ບໍ່ບອກກະຮູ້ວ່າຕອນນີ້ ຫຼີຂົງຈື້ ແມ່ນໄດ້ກ້າວໄປອີກຂັ້ນແລ້ວ, ແຕ່ຂັ້ນໄດນັ້ນແມ່ນແຕ່ໂຕລາວເອງກະຍັງບໍ່ອາດຮູ້ໄດ້.
2. ຄວາມລະອາຍໃຈທີ່ປິດບັງບໍ່ຢູ່
ຫຼີຂົງຈື້ ຈຳເປັນທີ່ຈະຕ້ອງສ້າງນະວະນິຍາຍສັນລະເສີນໂຕເອງກໍ່ແມ່ນເພື່ອຮັດແໜ້ນຄວາມເຊື່ອ ແລະ ສືບຕໍ່ຄອບງຳລູກສິດ ຝາຫຼຸນກົງ ທັງຫຼາຍ, ແຕ່ໃນນະວະນິຍາຍມີຄວາມຍ້ອນແຍ້ງຫຼາຍເຮັດໃຫ້ປາສະຈາກບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະມີຄວາມບໍ່ສົມເຫັດສົມຜົນແຕ່ຈະໂທດກໍ່ຄົງໂທດລູກສິດຂອງລາວເອງທີ່ຕັ້ງຄຳຖາມທີ່ໂຕລາວເອງໃຫ້ຄຳຕອບບໍ່ໄດ້ເຊັ່ນ: ອາຈານບອກວ່າພະລັງຂອງອາຈານສາມາດປົກປ້ອງໄດ້ທຸກຄົນແຕ່ເປັນຫຍັງບໍ່ຊ່ວຍລູກສິດທີ່ເປັນທຸກທັງຫຼາຍ, ອາຈານບໍ່ແມ່ນວ່າທຸກຢ່າງແມ່ນອາຈານຈັດລະບຽບໝົດຫວາ!
ຝາຫຼຸນກົງ ຖືກຫ້າມ ແມ່ນ ຫຼື ບໍ່ແມ່ນ ການຈັດແຈງຂອງອາຈານ!ເຫດການ 9.11 ແມ່ນເຫັນໄດ້ວ່າທິດສະດີຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ແມ່ນຖືກທ້າທາຍແລ້ວ. ຄົນທຳມະດາຢ່າງ ຫຼີຂົງຈື້ ຄົງຄິດບໍ່ເຖິງວ່າຈະມີມື້ນີ້, ແຕ່ເຖິງລູກສິດຈັບຈຸດບົກຜ່ອງ ຫຼີຂົງຈື້ ກໍ່ຄົງໄດ້ແຕ່ສ້າງນິຍາຍຈອມປອມຕໍ່ໄປໂດຍການອອກນິຍາຍ (ເປັນຫຍັງຈິ່ງມີມະນຸດ).
ມາເບີ່ງກັນວ່າ ຫຼີຂົງຈື້ ຈະຫຼອກລວງແບບໃດ
ກ່ອນອື່ນໝົດລາວບໍ່ສາມາດປ່ອຍໃຫ້ລູກສິດມີຄວມສົງໄສແມ່ນແຕ່ນ້ອຍຕໍ່ພະລັງຂອງລາວໂດຍບອກວ່າຂ້ອຍສາມາດໃຊ້ຄວມຊົ່ວຮ້າຍກຳຈັດທຸກສິ່ງໄດ້, ບໍ່ວ່າພະລັງສູງປານໃດ, ໃຜເປັນຜູ້ສ້າງກໍ່ສາມາດທຳລາຍມັນພຽງດີດປາຍນິ້ວມືແຕ່ທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຮັດກໍຍ້ອນຂ້ອຍຍັງຕ້ອງບຳເພັນໃຫ້ຫຼາຍກວ່ານີ້ກ່ອນ. ຫຼີຂົງຈື້ ຍັງບອກວ່າລູກສິດທຸກໆຄົນບໍ່ແມ່ນບຳເພັນເພື່ອລາວແຕ່ແມ່ນບຳເພັນເພື່ອໂຕເອງຕ່າງຫາກເພາະຢາກໃຫ້ພະລັງແຂງກ້າຕ້ອງບຳເພັນເອົາເອງແຕ່ບໍ່ແມ່ນລໍຖ້າອາຈານມາຊ່ວຍ.
ແຕ່ມາຮອດນີ້ ຄຳຫຼອກລວງຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ຍັງ ບໍ່ແນບນຽນພໍສະນັ້ນລາວຈິ່ງເອົາເລື່ອງກຳເກົ່າມາເວົ້າເຊີ່ງຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ເປັນການລັອກແບບພະພຸດທະ ເຈົ້າທັງນັ້ນ ແລະ ຖ້າເວົ້າເຖີງກຳເກົ່າຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ລາວພັດບອກວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນດຽວທີ່ຖືກເລືອກໃຫ້ມາບັນຊາທຸກສິ່ງເພາະສະນັ້ນພະເຈົ້າຈິ່ງເຫັນແລະ ບໍ່ຮັບຮູ້ກຳ ແລະ ການກະທຳຂອງຂ້ອຍເຂົາກໍ່ບໍ່ອາດຮັບຮູ້ໄດ້ ແລະຍ້ອນແບບນີ້ຈິ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າ ຫຼີຂົງຈື້ ແມ່ນມີຄວມຍ້ອນແຍ້ງໃນໂຕເອງສູງ, ສາເຫດທີ່ເປັນແນວນີ້ຍ້ອນຫຍັງນັ້ນລາວຮູ້ດີກວ່າໃຜໃນໃຈລາວເອງ.
3. ຜົນລັບທີ່ແນນອນຄືຄວາມລົ້ມເຫຼວ
ການອວດອ້າງຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ໄດ້ມາເຖິງທາງຕັນແລ້ວ ແລະ ນັ້ນໄດ້ບົ່ງບອກວ່າໃນຊີວິດຈິງລາວກໍ່ມາເຖິງທາງຕັນເຊັ່ນກັນ. ລາວຢ້ານທີ່ສຸດແມ່ນຖືກລູກສິດຕາເວັນຕົກຮູ້ເຖິງຄວມຈິງທີ່ວ່າ ຝາຫຼຸນກົງ ແມ່ນສາດສະໜາຈອມປອມເພາະລູກສິດເຫຼົ່ານັ້ນສຳຄັນຫຼາຍຕໍ່ການຢູ່ລອດຂອງລາວ, ລາວຈິ່ງໄດ້ບອກລູກສິດທີ່ໄວ້ໃຈວ່າເວລາເຜີຍແຜ່ສາດສະໜາໃຫ້ເວົ້າແບບມະລຸ່ມມະລ່ວຍເພື່ອທີ່ຈະບິດບັງໄວ້ເຊິ່ງຄວມຈິງ ແລະ ໃຫ້ບອກພຽງວ່າພວກເຮົາຖືກທຳຮ້າຍໃນຈີນແຜ່ນດິນໃຫຍ່.
ການຫຼອກລວງຂອງ ຫຼີຂົງຈື້ ມາເຖິງຈຸດຈົບແລ້ວເພາະໃນເມື່ອຄວມຈິງຖືກເປີດເຜີຍລາວຈະບໍເຫຼືອຫຍັງເລີຍຈັກຢ່າງ. ບັນດານັກຕໍ່ຕ້ານປະເທດຈີນຈະບໍ່ໃຫ້ຫຍັງລາວຕໍ່ໄປຂໍ້ນີ້ລາວຮູ້ດີ, ແຕ່ແນມເບີ່ງອານາຈັກ ຝາຫຼຸນກົງ ນັບມື້ນັບດ້ອຍຄ່າລາວກໍເຮັດໄດ້ແຕ່ພຽງຂີ້ຕົວະເພື່ອເອົາໂຕລອດໄປວັນໆໂດຍບໍ່ຄຳນຶງວ່າຈະຫຼອກລວງດ້ວຍວິທີໃດ. ຫຼີຂົງຈື້ ບອກວ່າໂລກນີ້ເປັນຖັງຂີ້ເຫຍື້ອຂອງຈັກກະວານແຕ່ໃນສາຍຕາຂອງທຸກຄົນ, ລາວຕ່າງຫາກທີ່ເປັນຂີ້ເຫຍື້ອຂອງປະຫວັດສາດທີ່ຖືກລືມເລືອນ.
揭露李洪志新“经文”《为什么会有人类》中的矛盾点 惯以“歪诗”或“闹事指令”散布“经文”、妖言惑众的李洪志，最近又炮制出了一篇“大作”——《为什么会有人类》。除了重弹“圆满”、“正法”的老调以外，他的确又编造了不少新的歪理邪说，其中自然也包括自我吹嘘的新“神话”。
一、越吹越大的牛皮
通常邪教组织头目总要利用编织谎言、自我吹嘘的手段来迷惑和控制信徒，以达到让他们对自己顶礼膜拜、绝对服从的目的。李洪志在神化自我方面一向不遗余力，自从他教功骗钱以来，就把牛皮越吹越大，在《为什么会有人类》中更是登峰造极。那些前后不一、破绽百出的自我吹嘘之词，在他一系列“经文”中白纸黑字地写着，也算给世人留下了绝妙的反面教材。
开始，李洪志还只会借用江湖骗子的俗套来神化自我，比如他曾经编造过一个离奇的“斗蛇仙”的故事。在这个故事中，他运用一种“非常强大的功力”，将一个修成人形的蛇仙的下半身“化成水了”。又比如他还吹嘘说：“我坐在这里可以看到北京的景象，看到美国的景象，看到地球那边去。”当然，他那时就知道要拼命把话往大里说了，因此他非常张狂地宣称：“目前世界上只有我一个人在公开传正法，我做了一件前人从来没有做过的事情”，而这件事是“千年不遇、万年不遇的”。尽管那时李洪志的想象力和胆量都还有限，但有一点他是说清楚了：他李洪志一出山就绝非一个常人。
后来，李洪志的骗术又大不一样了。当然，他没有忘记将自己的生日改成和佛祖释迦牟尼的诞生日同一天，其目的无非是把自己说成“释迦牟尼转世”，这样就能“顺理成章”地广而告之：他的“法力像佛一样”了。他吹嘘自己拥有“无数的法身”，这些“法身”在“另外的空间里”可以“变大变小”，“大到看不全法身的整个头”，“小到比细胞还小”。他甚至决定着人类和地球的命运，只要他愿意，他可以推迟地球爆炸的时间。到了这时，李洪志显然已经不把自己当人看了，他分明成了一个凌驾于众人之上的“神”。
然而所有这些疯言魔语，若和李洪志今天在《为什么会有人类》中的自我吹嘘比起来，又实在算不上什么了。在他编造的新“神话”中，神佛早已不在可比之列，他完全成了宇宙的主宰。其他的教主若是有机会听到李洪志的描述，一定会惭愧得无地自容：“也许宇宙都没有了，那个时候就只有我了。”“宇宙再大，也没有我大。”“没有我就没有宇宙的存在。”不用说，他李洪志这次又大大地上了一个“层次”，至于上到了哪里，连他自己都说不清楚了。
二、难以掩饰的心虚
李洪志在《为什么会有人类》中之所以如此神化自我，无非是要进一步强化对“法轮功”痴迷者的精神控制。但他的新“神话”中掺杂了过多的辩解，也不免暴露出他现在的窘境。怪就怪他的“弟子”们近来尽提一些要命的问题：“师父不是说自己的法身可以保护所有的大法弟子吗？那为什么他眼看着一些弟子受难而不出手相救？”“师父不是说世间所有的事情都是由他一手安排的吗？那‘法轮功’被取缔是不是师父安排的？美国的‘9·11’事件是不是师父安排的？”可见，李洪志不容质疑的“神话”已经受到了挑战。
牛皮都是以前吹出来的，本是常人的李洪志那时怎么能想到后来会发生什么事？现在既然被“弟子”们抓住了把柄，就只能硬着头皮设法圆谎了，不然的话，岂不是没人再相信他了吗？于是，他绞尽脑汁，终于炮制出了《为什么会有人类》这篇似乎能够“自圆其说”的新“经文”。
且看李洪志是如何圆谎的——
首先，他不能让“弟子”们对他的“法力”有丝毫的怀疑，因此他言之凿凿地说：“我是可以彻底把操纵与利用邪恶生命的神与邪恶生命一起清理掉的。不管多高层次，不管谁操纵、谁利用的、谁安排的，我都可以一把抓在手毁掉。”但是既然师父有这个“法力”，为什么不保护“大法弟子”呢？李洪志解释道：那是因为“在没完成正法之前还不能够毁掉它”，这“并不是师父能力不行”，而是“有些事情师父很难办”。什么事情很难办？按照李洪志在《为什么会有人类》中提出的“新圆满说”，任何一个“大法弟子”都不仅仅是在为自己修炼，而是在为他们所代表的无数个庞大天体里的众生修炼，所以哪一个“弟子”没修好，就意味着他所代表的那个庞大天体里的众生都将落得一个万劫不复的下场。既然他李洪志的使命是“在宇宙大穹解体时重新正法中救度众生”，他当然不忍心为了救助哪一个“表现得不像样的大法弟子”而消灭无数众生，所以“大法弟子”们不要指望他李洪志会出手相救，要想获得“圆满”，还得自己修。
但是话说到这里，谎还没有圆好。因为既然你李洪志可以安排一切，那为什么不能让“大法弟子”和众生少受些磨难呢？出于无奈，李洪志只好搬出精心修饰的“旧势力安排说”，意思是，现在世间发生的一切都是由所谓的旧势力安排的，跟他李洪志毫无瓜葛。但既然旧势力在主宰着现世的一切，那他李洪志又往哪儿摆呢？李洪志当然还要有一套说辞：因为众神“觉得构成我生命的东西与宇宙中其他生命都不一样，什么东西都动摇不了本质”，所以“就决定选择了我”来做“正法”这件事，“它们虽然选择了我，可是它们可不知道我到底是谁”。“我考虑为了救他们，没有反对”，“我就把它们干的这一切当作是游戏吧。”
这个精心铺排的圆谎逻辑，充斥呓语妄言和自相矛盾，无法自圆其说，难掩李洪志的心虚。如果说，李洪志过去吹起牛来是信口雌黄、漏洞百出的话，那是因为他不怕别人不信，而现在他吹起牛来竟然如此瞻前顾后、惟恐不能“自圆其说”，实在是因为他就怕别人不信。这样一种心态的转换究竟意味着什么，恐怕李洪志自己比谁都清楚。
三、注定失败的下场
李洪志的牛皮吹得已经不能再大了，这恰好证明，他在现实中面临的困境也同样大。靠编造谎言神化自己，为“法轮功”打气，都是徒劳的挣扎，不可能挽回必定灭亡的命运。
李洪志非常怕他那些荒诞不经的说法被更多的人、尤其是原来不明真相的西方公众所知，因为那样一来，“法轮功”的本质就将暴露无遗，继续蒙骗那些不明真相的人对李洪志来说多么重要！正因如此，李洪志不厌其烦地对“大法弟子”们千叮咛、万嘱咐：“讲真相中不要讲高了，主要不是叫人明白高深的法是什么。”“一般人你在讲清真相中，你就告诉他我们是被迫害的，我们只是在练功做好人，人就能理解了。”“就是对所有宗教的人讲真相时也不要谈高了，就谈我们遭到的迫害。”“现在救人也非常难，你得顺着他们的执着去解释，为了救他们别给他们思想中造成任何障碍。”李洪志的这番话，真是把一个骗子的心态表露得一览无余！
李洪志的牛皮已经吹到了尽头，对极少数“法轮功”痴迷者来说，这样的谎话可能暂时还会有一点用，但是再往后呢？当“圆满”和“升天”的许诺迟迟不能兑现的时候，恐怕除了遭到“弟子”们的唾弃之外，他已经不会有其他的出路了。
当“法轮功”的本质被越来越多的人识破之后，当他的追随者们一个个弃他而去之后，他的西方反华势力主子还会给他一口饭吃吗？李洪志当然很清楚答案。
但是眼看着“法轮功”组织已经溃不成军，眼看着自己在主子的眼里加速贬值，李洪志除了挣扎以外还能有什么选择呢？既然是挣扎，也就管不了那许多了，只要还能过几天苟延残喘的日子，即使是再疯狂的话也要说，再疯狂的事也要做。
李洪志曾经有一个尽人皆知的说法：地球是宇宙的一个“垃圾站”，人类是因为“业力”太重才掉到这个“垃圾站”里来的。但是今天在世人的眼中，倒是他自己因为罪孽深重，已经成为历史的垃圾。
